อีกครั้งกับการรวมตัวกันของเหล่าสมาชิกเพื่อนๆราชวินิต หลังจากผ่านไป 1 ปีกับครั้งก่อนที่เจอกัน
ปีนี้ดูจะมีสีสันมากขึ้นมากกว่าครั้งก่อนๆ โดยเริ่มจากรูปภาพเก่าๆจากกรุของคุณชลรัฐ ที่หลายคนไม่เคยภาพเหล่านี้มาก่อน
นำมาทำเป็นสไลด์โชว์ ขึ้นจอ LCD 42 นิ้วให้เพื่อนที่มาร่วมงานได้ชมกันตั้งแต่เริ่มงาน
ถ้าได้เห็นหน้าเพื่อนๆที่เข้ามาร่วมงานแต่ละคนเวลาได้ดูสไลด์แล้ว จะต้องขำในสีหน้า เพราะแต่ละคนคงจะไม่เชื่อว่าหน้าตาตัวเองตอนเรียนนั้น....
"เป็นไปได้เหรอว่าเราจะหน้าตาแบบนั้นเมื่อแต่ก่อน"..."ผอมแบบนี้เลยเหรอแต่ก่อน"
หรือว่าท่าทางตอนชี้ไปที่หน้าเพื่อนแล้วบอกว่า "หน้าตามันไม่เปลี่ยนไปเลยนะเนี๊ยะ..."



สถานที่จัดงานปีนี้เป็นที่ "เกาะลันตา สุวรรณภูมิ" ความรู้สึกว่าไกลอยู่เหมือนกัน
อาจจะเป็นเพราะแบบนี้หรือเปล่าที่อาจจะเป็นส่วนให้เพื่อนหลายๆคนมาร่วมงานไม่ได้
แต่สมาชิกที่มาก็ยังเป็นหน้าเดิมและบางคนก็ยังเหนียวแน่นตั้งแต่ปีแรกๆ

ที่มาเป็นบุคคลเซอร์ไพร์ในปีนี้ เป็นสมาชิกห้องอยู่ 2 ปี และหายไปตอน ม.6 จึงไม่มีรูปในหนังสือรุ่น
ก่อนเผยตัว คุณดิว เก็บแขกสำคัญไว้ไม่ให้เพื่อนๆเห็นกันก่อนเลย
เริ่มด้วยการให้สมาชิกที่มาในงานลองทายชื่อก่อนว่าน่าจะเป็นใครที่จะมาเปิดตัวในงาน ก็ทายกันไป...ถูกหรือไม่ถูกก็ไม่รู้หล่ะ เมื่อทายครบทุกคนแล้ว
ก็พาตัวเข้ามา เสียดายที่ไม่มีภาพให้ดู เปิดตัวด้วยการสวมหน้ากากรูปเสือพร้อมแว่นดำ แล้วยังคาดผ้าปิดปากด้วย...... เสียงฮากันทั้งห้อง
เมื่อเปิดหน้ากาก ก็กลายเป็น "ปราการ ยิ้มดี" นั่นเอง ลองดูจากคลิบกันเองว่าบรรยายกาศเป็นยังไง

จาก Children's Day Meeting 2011

จาก Children's Day Meeting 2011

(อาจจะเบลอไปหน่อย...)

หลังจาแนะนำตัวก็ไปทักทายกัน กิจกรรมต่อไป เก็บตกรูปสมัยเก่าๆ...เก่ามาก....มากถึงมากที่สุด...สมัย ม.1
ให้เห็นหน้ากันแล้วก็ทายว่าใคร เสียดายไม่มีรูปบรรยายกาศมาให้ชม แต่มีรูปคนโดนมาให้ดู...แหะ(เอามาเผากันซะ...)


คนแรก ฮ้อ.....อันนี้ระดับความยากคงไม่เท่าไหร่


คนที่สอง เพชร.....ก็ปานกลางไม่ยาก


คนที่สาม คนนี้เป็นที่ถกเถียงกันว่าใช่เหรอ?....หมง....มงคล


คนที่สี่ ก็มีหมงก็ต้องคู่ด้วยศรีภรรยา โน๊ต...
ถึงแม้จะไม่มาแต่ว่าเพื่อนๆก็ยังพูดถึง 2 คนนี้ตลอด....(พูดว่ามันจะมาซักปีมั่งไหมเนี๊ยะ....ฮะๆ...ล้อเล่น)


คนที่ห้า อันนี้ก็ไม่ยากว่าคือใครแต่ยากตรงชื่อและนามสกุลเต็มๆ กุสุมา


คนที่หก รูปนี้มาเป็นหมู่...เรียกเสียงฮือฮาได้พอสมควร ไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากม.1ห้องเดียวกัน แล้วยังจะมาอยู่ม.6ห้องเดียวกันอีก...
จากซ้าย คนแรก "คุณวันชัย จิว" คนทำกะว่าจะมาเรียกเสียงฮาจากเจ้าตัวซะหน่อย..แต่ติดงานด่วนมาไม่ได้ซะงั้น..เสียดาย
คนที่สอง คนนี้คงจะมาไม่ได้แน่...เพราะถ้ามาก็....ฮะฮะ..."คุณ ธนรักษ์ บิ๊ก"
คนที่สาม "คุณ ทินกร กึ๋ย" รายนี้ก็มาไม่ได้เช่นกัน....ก็ยังหวังว่าจะมาในปีต่อปี...(คนที่คอยโทรตามตัวก็ยังไม่ยอมแพ้)
คนที่สี่ คนนี้ เถียงกันอีกว่าใช่เหรอ....ดูแล้วไม่น่าใช่น้าาา.....แต่ยืนยันจาเพื่อนหลิน....ว่าใช่ "เงาะ ศึกษา" คนหาภาพมายังไม่แน่ใจเลยว่าใช่..ดูแล้วไม่ได้เหมือนตอนนี้เล้ยยย


คนที่เจ็ด "พี่เปี๊ยก ประชาศักดิ์" ลูกพี่ใหญ่ คนนี้เพื่อนๆก็ยังรอการกลับมาอีกคน เพราะจำได้ว่าเคยมาอยู่แต่หลังๆห่างหายไปนาน


คนที่แปด "คุณ ยอดชาย...ยอด" ก็ติดธุระอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้มาร่วมงานเช่นกัน


คนที่เก้า คนนี้เจ้าตัวถึงกับยิ้มไม่หุบ.....ละอ่อนขนาดนี้จำกันไม่ได้เลยเพื่อนๆแต่ละคน "คุณ มงคล ตี๋" หัวหน้าห้อง


คนที่สิบ คู่ปรับตลอดกาล ของหัวหน้าห้อง "คุณ ชวลิต เชาว์..." เสียดายที่ไม่ได้มาเช่นกัน


คนที่สิบเอ็ด รูปนี้ก็เรียกเสียงฮาได้เหมือนกัน เนื่องจากเจ้าตัวก็อยู่ในงานและยังพาสาวสวยมาอีกด้วย โดนเผาซะ... "พี่เอก..พี่แสง...พี่แหงว ....คุณอุดมศักดิ์"


คนที่สิบสอง คนนี้ฉายา หัวแตงโม....ก็ดูจากรูปแล้วก็นะ....ถ ถ..ถูก ต้องงง..... "คุณชัยยุทธ์ หลิน"


คนสุดท้ายคนที่สิบสาม คนนี้ไม่ได้กะว่าเพื่อนๆทายไม่ถูกหรือว่ายากสุด...แต่เน้นฮาอย่างเดียว..ดูก็รู้ว่าใคร "คุณทรงยศ" แว่นใหญ่มากกก.... นาฬิกา อินแทรนด์สุดๆ..สีขาวด้วย....เท่ห์มาก..

ภาพทั้งหมดก็เรียกเสียงหัวเราะได้พอสมควร แต่รูปส่วนใหญ่ เจ้าตัวไม่ได้มาร่วมงานด้วย ถ้ามาก็คงจะสนุกกว่านี้......

หลังจากกิจการหมดก็ตามอัธยาศัย ร้องเพลง เดินคุยกัน


สองครอบครัวกับอีก 1 บุคคลเซอร์ไพร์
ปราการ ทีหลังคุณพาส่วนตัวของคุณมาด้วยนะ...เห็นเมียเค้าสวยๆกัน..มาขอถ่ายรูปด้วยแบบนี้เลยเร้อะ!!
เพชร กิตติศักดิ์ กับภรรยาสาวสวย
ฮ้อ วุฒิไกร กับภรรยาสาวสวยไม่แพ้กัน หลายคนอาจจะคุ้นๆ เพราะเรียนม. ปลาย 2 ปี เหมือนกับ"เฮียฮ้อ".... หนีไปตอนม. 5 เหมือนกันเลย... สมกันจริงๆ ;P



ปีนี้ขออนุญาตไม่ให้รางวัลครอบครัวสุขสันต์ เพราะไม่มีครอบครัวไหนพาสมาชิกครอบครัวมาครบนะจ๊ะ....ปีที่แล้ว รางวัลนี้ "ต้น นิติศักดิ์" ได้ไป แต่ปีนี้บอกว่าแฟนกะลูกแบ่งกันไปกินอีกงาน....แหม๋ครอบครัวนี้...



ผู้การคนใหม่ กิตติพงษ์ ไปประจำอยู่สาขาต่างจังหวัด ไกลถึงศรีเชียงใหม่ หนองคาย
ก็ยังอุตส่าห์กลับมาร่วมงานด้วย ยืนคุยกับ คุณพ่อป้ายแดง..ไม่แดงเท่าไหร่แล้วมั้ง เกษม


เจริญอาหารกันก่อน...เดี๋ยวค่อยคุย ไม่บรรยายก็จำได้เนอะ..ใครเป็นใคร


พักหลังๆนี้ได้เห็นรูปคุณสุกิจทาง Facebook บ่อยๆ นักเดินทางตัวจริง...ไฮโซจริงๆเลยคนนี้
คุณชัยยันต์ ก็เห็นทาง Facebook เหมือนกันแต่เป็นของศรีภรรยาที่เล่นนะตัวยันต์เองไม่ได้เล่น
ส่วนคุณชลรัฐ นานๆจะเห็นที งานยุ่ง...งานเยอะ....แต่เจอกับคุณดิวบ่อยเหลือเกิน
รอเปิดตัวอยู่นะเนี๊ยะเมื่อไหร่จะควรสาวๆมาให้เห็นซะที(เผาเพื่อนๆบ่อยแล้ว...ขอเพื่อนๆเผาบ้างดิ)



นักร้องหน้าใหม่ ปีนี้มีนักร้องหลายคนอยู่เหมือนกัน แต่เก็บภาพมาแค่ 2-3 คนเอง..เสียดาย แต่เกิดไอเดียว่า ปีหน้าจะให้เตรียมเพลงมาร้องคนละเพลงดีไหมเนี๊ยะ...คงจะฮา


โสดดด..คร้าบบบ.....(เฉพาะวันนี้)


ซ้ายสุด มนู...โทรไปนัดอาจารย์ยุ่น..บอกว่ามารับผมไปงานด้วย...เมียยึดกุญแจรถ...แอบหนีเมียเที่ยว
ถัดมาเสี่ยดิว ไม่มีคุณ...ไม่มีเซอร์ไพร์ ตามหาเพื่อนๆที่หายไปนานมาร่วมงานได้ นายเจ๋งจริงๆ
เสี่ยหลิน มาไกลเหมือนกัน...เฮียเค้ามาตามลูกกลับบ้าน...(ผมจะหงอกเยอะไปไหนเนี๊ยะ..เครียดอะไรถึงต้องมาคลายเครียดหลังงานเลิก...ได้ยินว่ากลับเช้านิ...ไปนอนไหนมาจ๊ะ)


พี่ยศ....ไม่รู้จะแซวอะไร...ปล่อยพี่แกไปเถอะ...เจอรูปสมัย ม.1 ก็ ขำน้ำตาร่วงแล้ว...


มาร์ค ตี๋เกอร์เบิร์ก ผู้ก่อตั้งกลุ่ม RWB 2529-2534 กำลังสอนเพื่อนๆใช้ Facebook บนมือถือ Iphone ที่เพิ่งถอยออกมาโดยการค่อนขอดของผู้การกิตผู้นำแทรนด์ Iphone ไปต่อแถวซื้อ Iphone วันแรกที่สยามพารากอน.....


นั่งปรึกษากันอย่างเครียด....เพื่อนมาไม่ถึงยอด....เครียดๆ

เนื่องด้วย แคท ทัศนียา โทรมาแจ้งก่อนถึงวันงานว่าอาจจะไม่ได้มาเพราะว่าติดงานด่วน ตอนนั้นคิดว่าคงขาดคนสำคัญไปอีก 1 เพราะแคท เป็นผู้หญิงคนเดียวที่มางานแทบทุกปี เป็นที่ประทับใจของเพื่อนๆ
เพื่อนๆหลายคนถามถึงแคทช่วงท้ายๆของงาน เพราะไม่เห็นในงาน แต่ในที่สุดโทรศัพท์ก็ดังขึ้น สาวสวยประจำงานโทรมาบอกว่าเสร็จงานแล้วกำลังจะมุ่งตรงมาที่งาน เพื่อนหลายคนก็ยังคงรอเจอ แสดงถึงสปิริตอย่างยิ่ง...ขอปรบมือให้ดังๆ






ปีนี้คนมาร่วมงานน้อยกว่าปีที่แล้ว อาจเป็นเพราะกระจายข่าวช้าหรือไม่ทั่วถึงต้องขออภัย ขอแก้ตัวใหม่อีกทีคราวหน้า สัญญาว่าจะโทรล่วงหน้าซักปีนึง :D


ช่วงเวลารอคอยที่แสนนานถึง 1 ปีกว่าที่พวกเราจะได้มาเจอะเจอกัน ในขณะที่เวลาเจอกันช่างสั้นเหลือเกิน
แต่ความทรงจำดีๆแบบนี้จะยืนยาวนานยิ่งกว่าการรอคอยใดๆ จงจำไว้ไม่ว่าเวลาจะทุกข์จะสุขหรือเศร้าเสียใจ
เพื่อนๆทุกคนยังเป็นกำลังใจต่อสู้ ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ใด ไกลหรือใกล้ ให้ภาพเหล่านี้เตือนใจว่าเพื่อนๆยังอยู่ข้างๆตลอดไป