ปีใหม่มาหลายวันแล้ว.... รู้สึกว่าปีใหม่นี้คนจะออกต่างจังหวัดเยอะเลย
ได้มีโอกาสกลับไปบ้านสุดที่รักที่กาญฯ ...ตลอดทางรถค่อนข้างเยอะ นี่ขนาดออกหลังจากวันที่เค้าเริ่มหยุดตั้ง 2 วัน
ไปค้างคืนเดียวเอง อีกวันแอบหนีไปเที่ยวพัทยา.... ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจไปหรอก
แต่มานึกว่าอยู่กรุงเทพฯก็นั่งๆนอนๆ ออกไปขับรถให้รถติดเล่นๆดีกว่า...ซะงั้น
ดุ่ยๆไปโดยไม่ได้จองห้องพักไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย ยกเว้นเสื้อผ้า ชะล่าใจว่าที่พักคงมี แค่นี้เอง...พัทยา

ปรากฎว่าห้องเต็ม.... หลายๆที่โทรไปมีแต่ห้องแพงสุด
ตอนมาตระเวนหาที่พักก็ผ่านที่เที่ยวแห่งนึง "ปราสาทสัจธรรม" ปราสาทที่สร้างด้วยไม้สักทองทั้งหลัง เคยเห็นแต่ในทีวีก็รูปในหนังสือ
แต่ไม่ได้เข้าไป เพราะที่รักบอกว่าค่าเข้าแพงจัง นี่ก็เย็นแล้วด้วย ไม่คุ้มแน่ๆ..ไปหาที่พักก่อนดีกว่า ...อดเลย...

ที่รักเลยพาไปพักโรงแรมที่เคยมาจัดกิจกรรมกับที่ทำงาน...อยู่หาดจอมเทียน ไม่ติดทะเลแต่ก็ไม่เป็นไรหรอก
เพราะว่ากว่าจะออกจากกาญฯ บ่ายโมงกว่าๆ มาถึงกรุงเทพ 4 โมงเย็นนิดๆ ขับต่อไปพัทยาเลย
ถึงที่นั่นก็ประมาณ 6 โมง...... มืดซะและ.... หาที่พักได้ก็โอเคแล้ว แต่ว่ายังไม่ได้เที่ยวเลย

ถึงที่พักจัดข้าวของเสร็จว่าจะออกไปกินข้าวริมทะเล สุดที่รักเคยไปกินที่ "ทาร์ซานฮัท" ด้วยความที่ไม่ได้มานาน หรือว่าร้านมันเปลี่ยนชื่อ หรือว่าเจ๊งไปแล้ว ......หาไม่เจอะแฮะ
ขับรถวนอยู่หลายรอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่เจอ มองหน้ากะสุดที่รักว่า มันเจ๊งไปแล้ว หรือว่าเราหาไม่เจอกันแน่....??? ขับอยู่เกือบชั่วโมง สุดท้ายก็จอดร้านที่เห็นคนนั่งเยอะๆ
"คงไม่เจอแล้วแหละ ทาร์ซานฮัท ทาร์ซานคงไม่ถูกกะทะเลเป็นแน่ เลยย้ายไปที่อื่นแล้วมั้ง"



สุดที่รักหมายมั่นปั้นมือว่า มาทะเลอยากจะกินปูทะเล ของโปรดของหล่อน จริงๆแล้วเธอเคยแพ้ปูม้า จากส้มตำครกนึง ที่เคยซื้อจากห้างดังกลางใจเมืองที่เธอทำงานอยู่
ตอนนั้นเป็นหนักอยู่เหมือนกัน ถึงขนาดหายใจขัดๆ แต่เธอไม่เข็ด คราวนี้จะกินให้หน่ำใจ

"น้องจ๊ะมีเมนูอะไรแนะนำบ้าง....."
น้องคนเสริฟก็ยื่นเมนู แล้วก็แนะนำอันนู้นอันนี้....
"แล้วปูทะเลเผาคิดยังไงค่ะ"
สุดที่รักเข้าประเด็นไม่ต้องอ้อมค้อม...
"หมดแล้วครับ...."
สั้นๆ...ได้ใจความ...
มาถึงทะเล แต่ไม่มีปูทะเลกิน โถ่...น่าสงสารสุดที่รักเป็นที่สุด
"หมดตั้งแต่ บ่ายๆแล้วครับ" น้ำเสียงเยาะเย้ยเล็กน้อย.....
ตอกย้ำอีกทีว่าหมดแล้ว....ไม่มีแล้ววว....
มาทะเลนิ....ก็อยากกินอาหารทะเลผิดเหรอเนี๊ยะ
ก็เลยจะสั่งกุ้งทะเลเผา....."หมดเหมือนกันครับ..มีแต่กุ้งแม่น้ำ" เด็กเสริฟตอบขึ้นมาทันควัน
มองหน้ากับสุดที่รัก....จะกินดีไหมเนี๊ยะ
ด้วยสายตาออดอ้อนของหล่อน... เอาเหอะ...มื้อนี้เกือบ 4 ทุ่มแลัว เอาที่กินได้มาแล้วกัน พรุ่งนี้จะพาสุดที่รักไปกินอาหารทะเลให้ได้.....
สุดท้ายก็มีกุ้งแม่น้ำเผา, ส้มตำไทย, แล้วก็ปลากระพงนึงมะนาว อย่างน้อย ยังมีอาหารทะเลอย่างนึงหล่ะน่า......

นั่งกินไปก็นั่งมองรถที่ผ่านมาผ่านไป แล้วก็นินทากัน สองคน
"พวกนี้เนี๊ยะขับไปขับวนไปวนมาหลายรอบแล้ว สงสัยจะหาทาร์ซานฮัท แหง๋ๆ.." ปลอบใจตัวเองว่า คนอื่นก็คงหาไม่เจอเหมือนกัน



วันรุ่งขึ้น วันนี้ตั้งใจจะไปเที่ยวเมืองจำลอง.... ไม่อยากบอกว่าไม่เคยไป แล้วก็อยากเอากล้องที่เพิ่งซื้อก่อนหน้านี้มาใช้ให้คุ้มค่าตัวซะหน่อย แพงนัก..ต้องใช้ให้คุ้ม
ตอนแรกๆก็สนุกสนานกับสุดที่รักดีหรอก ต่างคนต่างไม่เคยเข้ามา ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันใหญ่ ทั้งรูปเดี่ยว รูปคู่
พอหลังๆเริ่มเหลือแต่รูปเดี่ยวๆ แต่ไม่ใช่รูปคนเดี่ยวๆนะ.. รูปวิวเดี่ยวๆเลย คนขี้เกียจถ่ายแล้ว เพราะเยอะมากมีสถานที่จำลองหลายสถานที่จริงๆ ตอนแรกที่เข้ามาเห็นเพียงไม่กี่อย่าง
นึกว่าเดินแป๊ปเดียวก็คงทั่วแหละน่า เอาเข้าจริง...ไม่ไหวแฮะ...อาจจะเป็นเพราะมีแดดด้วยหล่ะมั้ง....กลัวดำ...



เดินทางออกจากเมืองจำลองก็มุงหน้าจุดหมายยิ่งใหญ่คือ ร้านอาหารทะเล..... แค้นที่เมื่อวานมาทะเลไม่ได้กินอาหารทะเล วันนี้ต้องกินให้ได้ สุดที่รักเคยมากินร้านนี้แล้ว แต่จำทางเข้าร้านไม่ค่อยได้
แต่สุดท้ายก็หาเจอ ถนนทางเข้าไปดูค่อนข้างจะขรุขระ แต่เหมือนไม่ค่อยมีคนเข้ามามากนัก
ร้านอยู่ริมทะเลมีศาลาเล็กๆตั้งอยู่บนเขื่อนสำหรับนั่งทานอาหาร เมื่อลงไปข้างล่างเป็นหาดทรายสั้นๆ
ซ้ายของร้านเหมือนจะเป็นที่จอดเรือประมง ด้านขวาเป็นสะพานยื่นลงไปในทะเล เหมือนว่าจะเป็นของโครงการรีสอร์ทซักแห่งนึง แต่ยังไม่เสร็จ
ลมทะเลพัดกลิ่นทะเลแตะจมูก....บรรยากาศดีจริงๆ
แต่...ที่ร้านไม่มีรถจอดเลย ก็นึกในใจว่าที่รักมากินนานแล้วหรือเปล่า ร้านเค้าปิดซะแล้วมั้ง
ซักแป๊ปพนักงานก็เอาเมนูมาให้ดู.... ค่อยโล่งใจหน่อย..นึกว่าร้านปิด
แล้วที่รักก็ได้กินอาหารทะเลสมใจ ไม่ว่าจะเป็น ปูนึ่ง กุ้งเผา ปลาทอด ข้าวผัดปู (สาบานได้ว่ามากัน 2 คน)....สั่งมามากกว่านี้กลัวจะไม่หมด

เวลาหมดไปอย่างรวดเร็ว วันหยุดปีใหม่ หวังว่าสุดที่รักคงไม่แพ้ปูอีกน้า.......